วาทกรรมใช้ความเห็นมาเป็นศาสนาบัญญัติ(ตอนโอนบุญ)

วาทกรรมใช้ความเห็นมาเป็นศาสนาบัญญัติ(ตอนโอนบุญ)

อิจมาอีย์ บินกิยะซีย์

ท่าน อัชชัมซฺก็ได้ตอบกับมันในหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อว่า
(القول بالإحسان العميم في انتفاع الميت بالقراءن العظيم) ว่า:

قال فيه رحمه الله [قال كثيرون منهم يصل ثواب القراءة للميت وبه قال الإمام أحمد بعد أن قال القراءة على القبر بدعه بل نقل عنه أنه يصل إلى الميت كل شئ من صدقة وصلاة و حج وصوم واعتكاف وقراءة وذكر وغير ذلك

และท่านอิบนุลกอฏฏอน(รฮ) ได้กล่าวในหนังสือเล่มนั้นว่า"ส่วนใหญ่จากเหล่าปวงปราชญ์ได้กล่าวว่า ผลบุญจากการอ่านอัลกุรอ่านจะถึงไปยังผู้ตาย และอิหม่ามอะฮ์หมัด (บินฮัมบัล)ได้กล่าวเช่นเดียวกันนี้ หลังจากที่ท่านกล่าวว่ามันคือบิดอะฮ์(ที่น่ารังเกียจ ซึ่งคำพูดครั้งที่2นี้จะยกเลิกคำตัดสินครั้งแรกที่ท่านกล่าวว่า บิดอะฮ์) ยิ่งไปกว่านั้นคำพูดที่ได้คัดลอกมาจากท่านคือ แท้จริง(ผลบุญของ)ทุกๆการปฏิบัติดี จากการบริจาค และละหมาด และทำฮัจย์ และถือศีลอด และการพักอยู่ในมัสยิด และการอ่านอัลกุรอ่าน และการซิกรุลลอฮ์ และอื่นๆจากที่กล่าวมาจะถึงไปยังผู้ตายทั้งสิ้น

@@@@

ชี้แจง
ข้างต้นคือ ความเห็นล้วนๆ ไม่มีหลักฐานทางศาสนา แม้แต่บทเดียว ขอเรียนว่า เรื่อง การอ่านอัลกุรอ่าน โอนบุญให้คนตาย เป็นเรื่อง อิบาดะฮ เรื่องของอิบาดะฮ ต้องมาจากคำสั่งหรือคำสอนศาสนา หลักการนี้ นักวิชาการฟิกฮเองก็ได้ตั้งกฏไว้

เช่น

อิบนุเราะญับ (ร.ฮ) กล่าวว่า

"فمن تقرب إلى الله بعمل لم يجعله الله ورسوله قربة إلى الله فعمله باطل مردود عليه

ผู้ใดก็ตาม แสดงตนให้ใกล้ชิดอัลลอฮ(หมายถึงทำอิบาดะฮ) ด้วยการกระทำที่อัลลอฮและรอซูลของพระองค์ ไม่ได้กำหนดมันให้เป็นอิบาดะฮต่ออัลลอฮ การกระทำนั้นเป็นโมฆะ - ญามิอุลอุลูม วัล ฮิกัม เล่ม 1 หน้า 178

..........

จึงถามผู้อ้างเหตุผม เพื่อหาประโยชน์กับคนตายว่า "การอ่านอัลกุรอ่านโอนบุญให้คนตาย นั้น เป็นบทบัญญัติที่อัลลอฮและรอซูล ศอ็ลฯ สั่งไว้หรือไม่ และ ส่งเสริมให้ปฏิบัติหรือไม่ หากไม่มี ก็เท่ากับเอาความคิดเห็นมาเป็นบทบัญญัติศาสนาของอัลลอฮ ใช่หรือไม่ หวังว่า คงคิดคำตอบไม่ยาก หากใช้สติปัญญา

หลังจากอธิบายทัศนะอิหม่ามชาฟิอี (ร.ฮ) ระบุว่า ทัศนะอิหม่ามชาฟิอี ผลบุญการอ่านอัลกุรอ่านไม่ถึงผู้ตาย อิบนุกะษีร (ร.ฮ) กล่าวว่า

وَبَابُ الْقُرُبَاتِ يُقْتَصَرُ فِيهِ عَلَى النُّصُوصِ ، وَلَا يُتَصَرَّفُ فِيهِ بِأَنْوَاعِ الْأَقْيِسَةِ وَالْآرَاءِ ، فَأَمَّا الدُّعَاءُ وَالصَّدَقَةُ فَذَاكَ مُجْمَعٌ عَلَى وُصُولِهِمَا ، وَمَنْصُوصٌ مِنَ الشَّارِعِ عَلَيْهِمَا .

และเรื่องของการอิบาดะฮนั้น มันจะถูกจำกัดอยู่บนตัวบท(คือ อัลกุรอ่านและอัสสุนนะฮ) และจะหันไปเอาประเภทของการกิยาส(เทียบ)และบรรดาความเห็นในมันไม่ได้ สำหรับดุอาและเศาะดะเกาะฮ ดังกล่าวนั้นได้มีมติว่าทั้งสองถึง(ผู้ตาย )และมีตัวบท(หลักฐาน)จากผูบัญญัติศาสนบัญญัติ บนมันทั้งสอง- ดู ตัฟสีร อิบนิกะษีร 4/276
.............
เรื่อง อิบาดะฮ จะถูกจำกัดอยู่บนตัวบทที่มาจากอัลกุรอ่านและอัสสุนนะฮ จะเอาการกิยาสหรือความเห็น มาเป็นบทบัญญัติเรื่องอิบาดะฮไม่ได้
เรื่องดุอา และการบริจาคทานนั้น มีคำสอนว่า ผลบุญถึงผู้ตาย
 จึงถามผู้ที่หาประโยชน์กับคนตายว่า "การอ่านอัลกุรอ่านโอนบุุญหรืออุทิศบุญให้ผู้ตายนั้น เอาคำสอนหรือตัวบทมาจากใหน?

ชีฮาบุดดีน มะหมูด อิบนุอับดุลลอฮ อัลหุสัยนีย์ อัลอะลูซีย์ ได้กล่าวว่า

وَكَذَا اسْتِدْلَالُ الْإِمَامِ الشَّافِعِيِّ بِهَا عَلَى أَنَّ ثَوَابَ الْقِرَاءَةِ لَا تَلْحَقُ الْأَمْوَاتَ - وَهُوَ مَذْهَبُ الْإِمَامِ مَالِكٍ -

และในทำนองเดียวกันนั้น อิหม่ามชาฟิอีย์ ได้อ้างหลักฐานด้วยมัน(ด้วยอายะฮที่ 39 ซูเราะฮอัลนัจญมฺ) ว่า ผลบุญการอ่าน ไม่ถึงบรรดาผู้ตาย และมันคือ มัซฮับอิหม่ามมาลิก - แต่ทว่า อิหม่ามอิบนุอัลฮุมาม กล่าวว่า แท้จริงมาลิกและชาฟิอี นั้นทั้งสองไม่ได้กล่าวว่า – ดูตัฟสีร รูหุลมะอานีย์ เล่ม 27 หน้า 67 

............

ปราชญ์บางส่วนที่บอกว่าถึงผู้ตาย และปราชญอีกส่วนหนึ่งที่บอกว่าไม่ถึงผู้ตาย เราจะตามใครนั้น ต้องดูว่าเขาอ้างหลักฐานอะไรหรือเขามีหลักฐานอ้างอิงหรือไม่หรือใช้ความเห็น เพราะการตามในเรื่องศาสนาคือ การตามที่มีหลักฐาน (الاتباع )ไม่ใช่ตามแบบหูหนวกตาบอด (تقليد الاعمى ) และพึงตระหนักอยู่เสมอว่า การอิจญติฮาดของปราชญนั้นมีผิดมีถูก ไม่ใช่เอาอุลามาอฺไปเทียบชั้นอัลลอฮและรอซูล

والله أعلم بالصواب
อะสัน หมัดอะดั้ม
7/6/60