ตัวอย่างของการกลัวมนุษย์จนยอมทิ้งสัจธรรมของอัลลอฮและรอซูล

ตัวอย่างของการกลัวมนุษย์จนยอมทิ้งสัจธรรมของอัลลอฮและรอซูล

อัลลอฮ ซ.บ ได้กล่าวถึงชนบางส่วนที่ปากบอกว่า ศรัทธาต่ออัลลอฮ (ซ.บ) แต่เมื่อประสบกับความเดือดร้อนเพราะสังคมลงโทษ จึงยอมละทิ้งอิสลามกลับสู่สภาพการกุฟูร

وَمِنَ النَّاسِ مَن يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ

...

และในหมู่มนุษย์นั้นมีผู้กล่าวว่า เราศรัทธาต่ออัลลอฮ์ ครั้นเมื่อเขาถูกทำร้ายในทางของอัลลอฮ์เขาก็ถือเอาการทดสอบของมนุษย์ประหนึ่งการลงโทษของอัลลอฮ์ - อัลอังกะบูต/10

อิหม่ามอัลบัฆวีย์(ร.ฮ) อธิบายว่า

قَوْلُهُ تَعَالَى : ( وَمِنَ النَّاسِ مَنْ يَقُولُ آمَنَّا بِاللَّهِ فَإِذَا أُوذِيَ فِي اللَّهِ ) أَصَابَهُ بَلَاءٌ مِنَ النَّاسِ افْتَتَنَ ( جَعَلَ فِتْنَةَ النَّاسِ كَعَذَابِ اللَّهِ ) أَيْ : جَعَلَ أَذَى النَّاسِ وَعَذَابَهُمْ كَعَذَابِ اللَّهِ فِي الْآخِرَةِ . أَيْ : جَزِعَ مِنْ عَذَابِ النَّاسِ وَلَمْ يَصْبِرْ عَلَيْهِ ، فَأَطَاعَ النَّاسَ كَمَا يُطِيعُ اللَّهَ مَنْ يَخَافُ عَذَابَهُ

พระองค์ผู้ทรงสูงส่งตรัสว่า (และในหมู่มนุษย์นั้นมีผู้กล่าวว่า เราศรัทธาต่ออัลลอฮ์ ครั้นเมื่อเขาถูกทำร้ายในทางของอัลลอฮ์) หมายถึง การทดสอบจากมนุษย์ ประสบกับเขา เขาจึงตกอยู่ในสภาพที่ลำบาก (เขาก็ถือเอาการทดสอบของมนุษย์ประหนึ่งการลงโทษของอัลลอฮ์) หมายถึง เขาถือเอาการทำร้าย ของมนุษย์ และการลงโทษของพวกเขา ประหนึ่งการลงโทษของอัลลอฮในวันอาคิเราะฮ หมายถึง เขาถอดใจ อันเนื่องมาจากการลงโทษชองมนุษย์ และไม่อดทนต่อมัน แล้วเขาก็ภักดีต่อมนุษย์ ประหนึ่ง ผู้ที่กลัวการลงโทษของอัลลอฮ ภักดีต่ออัลลอฮ - ตัฟสีรอัลบัฆวีย์ 6/235

..........................

ตัวอย่างข้างต้น ไม่แตกต่างกันเลย กับมุสลิมบางคนที่พบกับสัจธรรม จากกิตาบุลลอฮและสุนนะฮนบี ศอ็ลฯ จึงละทิ้งเรื่องชิรีก มาสู่เตาฮีด ทิ้งกิจกรรมบิดอะฮมาสู่การปฏิบัติตามอัสสุนนะฮ แต่ เมื่อประสบกับความเดือดร้อน และโดดเดี่ยว สูญเสียผลประโยชน์และตำแหน่งทางสังคมเพราะสังคมส่วนใหญ่ต่อต้าน และประนาม เขาก็ถอดใจ ไม่มีความอดทนต่อการทดสอบที่ประสบกับเขา ในที่สุด ยอมทิ้งหลักการที่ถูกต้อง กลับมาภักดีต่อมนุษย์ เพราะกลัวการลงโทษของมนุษย์ ในโลกนี้ เหมือนกับคนที่ภักดีต่ออัลลอฮ เพราะกลัวการลงโทษของอัลลอฮในวันกิยามะฮ -วัลอิยาซุบิลละฮ

رَبَّنَا لَا تُزِغْ قُلُوبَنَا بَعْدَ إِذْ هَدَيْتَنَا وَهَبْ لَنَا مِن لَّدُنكَ رَحْمَةً ۚ إِنَّكَ أَنتَ الْوَهَّابُ

โอ้พระผู้เป็นเจ้าของพวกเรา ! โปรดอย่าให้หัวใจของพวกเราเอนเอียงออกจากความจริงเลย หลังจากที่พระองค์ได้ทรงแนะนำแก่พวกเราแล้ว และโปรดได้ประทานความเอ็นดูเมตตาจากที่พระองค์ให้แก่พวกเราด้วยเถิด แท้จริงพระองค์นั้นคือผู้ทรงประทานให้อย่างมากมาย

والله أعلم بالصواب